خانواده ما یک عضو مهاجر داره و اون خواهرمه. البته داستان ما از اینجا شروع نمیشه. اون اوایل که رفته بود، هربار که پیشمون می‌­اومد یا ما بهش سر می‌­زدیم، سعی می­‌کردیم چمدون­‌ها رو پر کنیم از یادگاری­‌ها و خاطرات ایران مثل آلبوم‌­های عکس، قاب­‌های مینا کاری، بسته­‌های سبزی قرمه سبزی خشک شده و کلی چیزهای ریز و درشت دیگه.

 سال‌­های بعدی، هرکدوم از اعضای خانواده که سفری می‌­رفتیم و براش یادگاری می‌گرفتیم، دوست داشتیم زودتر به دستش برسونیم؛ هدیه تولد، سالگرد ازدواج و بعدها بچه­‌دار شدنش که همه با ذوق بسته‌بندی و پست می‌­شدن. این روزها که دخترش مدرسه‌­ای شده، تهیه کتاب‌­های مدرسه و داستان فارسی یا بازی‌­های مختلف با الفبا، عضو جدید بسته­‌های پستیمون شده.